De zee is een potentiële energiebron met een geweldige kracht, die bovendien op veel plekken op aarde te benutten is. Het verschil in waterhoogte tussen eb en vloed kan gebruikt worden om duurzame energie op te wekken, en ook de kracht van het instromende getij kan opgevangen worden. Deze manieren van energie kennen we onder de naam getijdenenergie. Niet alleen is de mogelijke energieopbrengst enorm, omdat het watervolume van de oceaan zo groot is. Verder is getijdenenergie onuitputtelijk en is de ecologische impact van de nieuwe methodes laag. Door de regelmaat van eb en vloed is deze energie ook veel betrouwbaarder dan zonne- en windenergie, waarvan de opwekking immers afhangt van het weer op dat moment en het klimaat ter plekke.
Er zijn op dit moment drie belangrijke manieren waarop getijdenenergie opgewekt wordt.
Getijdenmolen (Tidal mill)
Getijdenenergie wordt al sinds het midden van de 20e eeuw opgewekt door middel van zogenaamde getijdenmolens. Onder andere aan de kust van Bretagne bevinden zich een aantal van deze installaties. Dit systeem voor het opwekken van getijdenenergie is vergelijkbaar met het principe van een stuwdam. Water wordt bij vloed opgevangen in een groot bassin. Bij de hoogste waterstand worden de sluisdeuren naar het bassin gesloten en blijft het water in het bassin achter. Zodra het eb is geworden worden er stroomgaten naar de zee geopend. Door de zwaartekracht stroomt het water nu terug naar zee. In de stroomgaten zijn turbines aangebracht die ronddraaien en daardoor energie opwekken. Het
nadeel van deze methode is dat er ook zeeleven wordt opgeslagen in het bassin, dat nadelige gevolgen van het lange verblijf daar ondervindt.
Getijdenstroomgenerator (Tidal stream generator)
Getijdenstroomgeneratoren, ook wel getijdenturbines genoemd, zijn eigenlijk een soort onderwatermolens die energie opwekken door gebruik te maken van de kracht van het opkomende getij. Deze systemen kunnen de vorm hebben van molens of turbines onder water, en zijn aan palen of aan boeien op plekken bevestigd waar de stroming het sterkst is. Dit zijn de minst schadelijke machines voor het opwekken van getijdenenergie, en tevens goedkoper dan de alternatieven. Er zijn tientallen verschillende ontwerpen in omloop, en er wordt nog gezocht naar een winnend design. Desondanks zijn er al verschillende plekken waar de technologie commercieel gebruikt wordt.
Dynamische getijdenkracht (Dynamic Tidal Power)
Het principe van het opwekken van energie door dynamische getijdenkracht is in 1997 bedacht door de Nederlandse ingenieurs Kees Hulsbergen en Rob Steijn. Dit is een systeem dat nog in de testfase zit. Bij dit systeem worden er zeer lange T-vormige dammen aangebracht die vanaf de kust de zee inlopen. Door de vorm van de constructie ontstaat er een natuurlijk hoogteverschil tussen de twee waterkolommen aan weerszijden van de basis van de T. Dat komt omdat het getijdenwater er een lange tijd over doet om langs de dam naar de andere kant te stromen. Dit hoogteverschil kan weer worden ingezet om water langs turbines te laten stromen. Bij dit systeem wordt het water niet opgesloten in een bassin, en het is daardoor minder schadelijk voor het zeeleven dat een getijdenmolen.