De zoektocht naar duurzame energie is, in het kader van de hedendaagse milieuproblematiek, zeer actueel. Er wordt op vele manieren een poging gedaan om zogeheten ‘groene’ energie op te wekken. Populair zijn windenergie en energie uit waterkracht. Beide vormen van energie kunnen worden opgewekt door middel van windturbines. Een andere manier om schone energie te verkrijgen is geothermisch van aarde, dit betekent dat men warmte uit de aarde probeert te winnen door middel van boringen. Tenslotte kan energie verkregen worden door middel van het plaatsen van zonnepanelen op het dak, hetgeen vaak een kostbare investering is. Vergeet niet dat het met een lening bij Qeld ook mogelijk is om duurzaam te investeren. Bovengenoemde vormen van duurzame energie vloeien voort uit de fysieke aanwezige natuurelementen, respectievelijk lucht, water, aarde en vuur. Volgens de kwantumfysica moet het echter ook mogelijk zijn om energie te verkrijgen vanuit een niet-fysieke bron.
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg
Een van de pioniers op het gebied van de kwantumfysica was de Duitse natuurkundige Werner Heisenberg (1901-1976). In 1927 presenteerde hij zijn nieuwe kwantummechanische beschrijving van het zogenaamde onzekerheidsprincipe, ook wel de onbepaaldheidsrelatie genoemd. Het gaat hier om een fundamentele relatie tussen twee begrippen, zoals bijvoorbeeld de relatie tussen energie en tijd. Volgens het onzekerheidsprincipe van Heisenberg is het niet mogelijk om de waarden van beide begrippen tegelijkertijd exact vast te leggen. Het begrippenpaar kenmerkt zich dus door een zekere mate van onbepaaldheid. Deze theorie is essentieel gebleken voor microscopische partikels, maar heeft tevens een gigantische impact op onze interpretatie van het universum en haar werking.
Kwantumvelden
Kwantumfysica gaat over de dualiteit van golven (energie) en partikels (materiedeeltjes). Partikels kunnen zich onder bepaalde omstandigheden als golven gedragen en golven kunnen zich plots als een stroom deeltjes voordoen. Nu lijkt het alsof de partikels de bouwstenen van de materie zijn, maar dat is niet juist. De partikels worden als het ware ‘gedragen’ door kwantumvelden, die de werkelijke fundamenten van de materie vormen. Kwantumvelden zijn geneigd (fysieke) partikels te bevatten, maar kunnen ook ‘leeg’ zijn. Deze zogenaamde nulpuntvelden verkeren in de laagste energetische (grond)toestand. Hun inhoud bestaat zodoende uit nulpuntsenergie.
Het kwantum vacuüm
De nulpuntsenergie is het gevolg van het onbepaaldheidsprincipe van Heisenberg, hetgeen weer een logisch uitvloeisel is van de kwantumfysica. De nulpuntsenergie wordt ook wel vacuümenergie genoemd, omdat het kwantumveld zich kenmerkt door een vacuüm-gesteldheid. De energie van het vacuüm is te vergelijken met een bepaalde kosmologische constante die wordt gelieerd aan de expansie van het universum. Berekeningen laten zien dat de energiedichtheid van het vacuüm een absurd hoge waarde kent. Er wordt beweerd dat de vacuümenergie kan worden afgetapt of kan worden vrijgemaakt. Wellicht kunnen we in de (nabije) toekomst energie opwekken uit het ‘niets’ met behulp van een zogenaamde vrije-energie generator.